Bazı sonların gerçekten sonsuza kadar mutlu olmadığını gösteren bir Novella.
İlk kitapta Rahip Bell ve Poppy’nin tanışmaları, beraber olmaları ve bu süreçte yaşadıklarını okumuştuk. Açıkçası ara kitabın olmasına sevindim ve yayınevinin bunu yayınlamış olmasına daha da çok sevindim.
Her sonun aslında sorunsuz bir mutlu son olmadığını çok güzel göstermiş kitapta, Tyler ve Poppy’nin evliliklerinin üzerinden üç yıl geçtikten sonra yaşadıklarını okuyoruz. Tyler‘ın kendini hem bir yere ait hissetme hem de yüksek lisans tezini tamamlama süreci yıpratıcı ve sevdiği şeyden uzak kalmasına sebep olduğu için suçluluk duygusuyla boğuştuğu bir dönem. Poppy ise, işinde başarılı olurken eşinin yanında olmasına ihtiyaç duyduğu bir dönemde. Her ikisi de kendi iç dünyalarında boğulmuş bir şekilde görünürken yaşadıkları bir trajedi ile tekrar bağlanmalarını göstermiş yazar.
Poppy yüne sığ kalmış ama en azından bu kitapta çok daha iyi resmedilmiş.
Açıkçası kısa bir kitap olmasına rağmen ilk kitaba göre yazarın kaleminin çok fazla geliştiği görülüyor. Bu da bana diğer kitaplar için gerçekten umut verdi özellikle kitabın sonundaki Sean’ın hikayesine dair minik giriş..
Tür herkese göre olmadığı için, sadece belli sebeplerle okuyan insanların asla beğenmeyeceği bir kitap. Ama ben kitabın yaşattığı duyguları sevdim en azından bana geçti o umutsuzluk, yalnızlık, çaresizlik, üzüntü kızgınlık… ve bu süreçlerin sonunda güzel şeylerin olması.
