Ahmet Rasim okudukça okumaya doyamadım… İnsan, insan ilişkileri, gelenekler , sokaklar, evler , mesire yerleri, aile, komşu , okullar kısaca tüm şehiri anlatır.
Yazılarında hayatın her noktasına dokunan bir yazardır.
Yatılı okula verildiği geceden başlar hikayesi…
Geceleri çok sever . Geceler onun üzerini örter. Daha doğmadan babası annesini terk etmiştir. Darüşşafaka’da okuyan Ahmet Rasim kendi başına Fransızca öğrenmiştir. Ciddi eğitim ortamını ilk burada öğrenir. Annesine duyduğu özlem her gece artmaktadır. Günlük tarzına benzeyen bir eserdir.
Yeni okulu ona bir disiplin kültürü kazandırmıştır. Derslerden edindiği bilgiler ile edebiyata ilgisi artmıştır. Gözlem gücü oldukça yükseltir. Bunu satırlarından anlamak oldukça basittir .
Dili oldukça sadeydi. Bana göre herkesin okuyacağı ve keyif alacağı kısa bir eser.
Kitabın son sayfasında “ Sabah, mavi mavi kendini göstererek pencereleri aydılanttığı zaman ben yine semaveri yakmış, çayımı demlemekteler meşguldüm.”
Keyifli okumalar dilerim…
