Gecenin Parıltısı
Leman VeliGecenin Parıltısı Posts
You can find Gecenin Parıltısı books, Gecenin Parıltısı quotes and quotes, Gecenin Parıltısı authors, Gecenin Parıltısı reviews and reviews on 1000Kitap.
Artık en büyük korkumun orman olmadigini kanitlamak istedim. Benim en büyük korkum, zaafım sensin Yeşil...
Yağmurdan sonra gelen ıslak toprak kokusu gibiydi bakışları...
Benim çektiğim acının hiçliği vardı onun satırlarında Mürekkep yerine gözyaşıyla yazmış olmalıydı. Sözlerinin içime işlemesinin başka bir açıklaması olamazdı...
Ya geceleri? Ayın ve yıldızların ışığı yeter miydi kırık kalplerin acısını örtmeye. Geceleri dürüsttü işte. Şarkılar gibi duyguları yansıtmaktan çekinmiyordu ölümcül bir zehirdi âdeta.
Gece gitti. Yıldızını yapayalnız bırakıp gitti. Arkasına bile bakmadı. Yıldızın parıltısı olmadan anlamı olmadığımı umursamadı...
Ben Gecenin Parıltısı'ydım... Şimdi gece gitmişti benden. Gecesiz yıldızlar görünür müydü ki? Gece yoksa parıltı da yoktu. O yoksa ben de yoktum.
Cümle kurmak kolaydı önemli olan o cümleyi hissettirmekti... Nart bana aşkı iliklerime kadar hissettiriyordu.
Tavan... Hayalperest insanların hayallerinin oynatıldığı sahne... Eşsiz senaryoların, kurguların hayata geçirildiği müthiş bir yerdi tavan. Saatlerce oturup izlemek mümkündü.
Boğazımı sıkan el kimin eliydi? Ruhumu sömüren, kalbimi kurutan, aklımı kullanmama izin vermeyen, her gün daha fazla silikleşmemi sağlayan kimdi?
Kendimdim.
Sustuklarımdı.
Sakladıklarımdı.
Sustuklarım boynuma dolanıp benim intihar ipim olmuştu.
Ben her gün sustuklarımdan infaz ediliyordum. Ben her yeni güne sustuklarımla başlıyordum. Gözleri kör edecek karanlık içinde attığım her adım- da daha da kaybolurken içimdeki umut ışığı attığım her adımla beraber biraz daha sönüyordu. Endişeliydim. Kor- kuyordum. Ve sanırım ağlıyordum.