Geleneksel Osmanlı estetiği, dış dünyanın bir öte gerçekliğin yansıması inancından hareketle, mimesisi dışlayan yansıma esasını temel alır. Mimesisi dışlayan yansımada ne mekana ve ne de zamana yer olmadığından, kendi içinde mekan ve zaman yokluğunu taşıyan geleneksel estetik, mekana dair olan perspektif ile tanışmasıyla değişime uğrar. Osmanlı estetiği, Batı estetiğinin belirleyiciliği altında geleneksel anlatı ile bağını tümüyle kopartmadan yeniden biçimlenir. Gelenekten moderne olan sürece ivme katan Cumhuriyet estetğinde, real olan ile ideal olanın birlikteliği, ideolojik beklenti ile örtüşen sanat anlayışını ortaya çıkartır. Real olan ile ideal olanın birlikteliğinin amacı, ideale doğru olan mücadeledir. Sanat da, ne ile ne olacağının diyalektik biraradalığıdır.
Nülifer Öndin, bu kitabında Türk resim sanatındaki gelenekten moderne olan süreci estetik bağlamında ele alınmaktır.
