Hayata değer katmak, faydalı olmak, ön uyarılarda bulunmak, söz ve davranışlardan ikiyüzlülüğü açığa çıkarmak, hayatın zorluklarına karşı dayanışma içinde olmanın yorgunluğunu onur bilmek, ancak temiz kalplere özgüdür.
Bu kalpler; gevşeklik, umursamazlık, duyarsızlık ve tembelliği ibadet olarak nitelemezler...