Genel Dilbilim Sorunları
Émile BenvenisteSözler ve Alıntılar
imgeden farklı olarak;
Göstergenin görevi, değiştirmelik öğesi olarak çağrıştırdığı başka bir şeyi göstermek, onun yerini almaktır.
Dili incelemek tek başına dille ilgili dizgeleri ve yapıları ortaya koymaktan öte bir durumdur.
Renklerin göstergebilmi üstüne...
(..) yalnızca sanatçının oluşturduğu yapı içinde düzenlenirler ve ancak sanatçının yaptığı seçimler ve düzenlemeler aracılığıyla bir 'anlam' kazanırlar.
Özellikle birçok gösterge türünü ayırt edecek daha kesin bir tanım, bir göstergeler bilimi, bir göstergebilim ilkesi üstüne düşünmeyi ve bu bilimi oluşturmak için bir çaba gerektirir.
Uygulayım koşullarının ve toplumsal yaşamın ürettiği yenilikleri karşılayıp adlandıran ve güçlü bir yapıya sahip olan dil, değişim karşısında dirençli kalır; yapı olarak değişimden doğrudan etkilenmez. Köklü değişimler dışında, dil dizgesi, iç zorunluk baskısıyla yavaş değişir.
Baştan aşağı, seslerden en karmaşık anlatım biçimlerine kadar, dilde parçaların dizgeli bir düzenlenişi vardır.
Kimi yapı ilkeleri uyarınca değişken birleşimlerle eklemlenen biçimsel öğelerden oluşur. İşte dilbilimin ikinci anahtar terimi: yapı. Yapı dendiğinde, öncelikle dil dizgesinin yapısı anlaşılır; yapı, bir dilin her zaman az sayıda temel öğe içerdiği ama bu az sayıda öğenin çok sayıda birleşimi olanaklı kıldığı gözleminden yola çıkılarak aşamalı olarak ortaya konabilir.
Çağdaş dilbilim, dildeki her öğeyi kendi başına inceleyerek nedenini daha eski bir dil durumunda aramak yerine, her bir öğeyi eşsüremli bir bütünün parçası olarak almaya başlamıştır.
Dolayısıyla, öğeleri tek tek ele alan ‘tekilci’ (atomist) yaklaşım yerini ‘yapısalcılığa’ bırakmıştır