Ez im generalê payîzê
Şifqeya li serê min ewr e
Û stêrkên li ser milê min çend pelên çilo yên rengzîvî
Sakoyê li min nermeba ye
Û şûrê min çiqlê dareke riziyayî
Ez im generalê payîzê
Payîz bêyî min sêwî ye
Ez bûm min got belê meytê siya kesk e
Pelê weşiyayî koçkirî
Bi tenê ez im ku di mihraba payîzê de
Ji bo giyanê zindî yê pelan
Nimêja şehîdan dikim Navê wê nakim nimêja miriyan...
Şêrzad Hesen, Bextiyar Elî, Letîf Helmet û Şêrko Bêkes bo WÎ dibêjin:
“Xwezî cur’et û derfeta min hebûya li ser vê dîwanê binivîsim bêyî ku ez zilmê lê bikim.”
Şêrzad Hesen
“Ew qesîdeyek e û pêwîstiya wî bi tefsîrê heye. Ne mumkin e ligel tu kêliyeke şi’rî, ligel dîtina her ciwaniyê min ew neanîbe bîra xwe.”
Bextiyar Elî
“ Ev şa’ir di bingehê xwe de endazyar nebûye û ne endazyar e; lêbelê ew ê bala xwe bide wan apartmanan ku li her du aliyên ca’deyên li xurbetê çêkirine, wê şaş bimîne ji wê endazekariya ku wî ruhê dûkelî encam daye.”
Letîf Helmet
Em di vê dîwanê de şa’irekî dibînin ku naşibe hevalên xwe yên şa’ir ên wê serdemê. Welatekî dî yê şi’rê ji xwe re peyda kiriye. Ev dîwan yek ji haveynên şi’rê ye. Pirrbêjî û quflên destkird û lîstikên xerab ji bêjeyên wê dûr in. Muzîka şi’rê baskê hilfirîna şi’rê ne.”
Şêrko Bêkes
