Bir filmde izleyicinin deneyimini belirleyen nedir? İzleme sürecinin temelinde görüş alanına hâkim olma yanılsaması mı vardır, yoksa bu deneyimi sürekli gözden kaçan, anlamlandırılamayan, var olmayan noktalar mı şekillendirir? Temsilin bütünlüğüne duyulan inanç mı, yoksa onun eksikliğini kavradığımız anlar mı bize zevk verir?
Todd McGowan sinema kuramı etrafında dönen bu soruları yeniden ele alırken, aslında cevabın "gözümüzün önünde" olduğunu söylüyor: Psikanalitik sinema kuramına yeni bir perspektif sağlayan bu kitapta, izleme deneyiminin merkezine bakışı oturtuyor ve bizi onun doğasını anlamaya davet ediyor.
Şimdiye kadar yanlış değerlendirilmiş bir kavram olan bakışı, doğrudan Lacancı psikanalizle okuma çabasının ürünü olan Gerçek Bakış, izleyiciyi bir özne olarak konumlandırarak, sinemanın politik, kültürel ve varoluşsal potansiyellerini bu kez özgürlük adına anlamayı deniyor.
McGowan'ın çağrısı, kendi yetersizliğini kabullenip eksiğini sahiplenmeye cesareti olanlara, kısacası bakmaktan korkmayanlara...
