Germinal Quotes
You can find Germinal quotes, Germinal book quotes, the most impressive sentences and paragraphs on 1000Kitap.
İnsan güçlü olmadığı zaman akıllı olmak zorundadır.
“Ekmek! Ekmek! Ekmek!”
Bir anda tepesi attı ve haykırmakta olan kalabalığa doğru öfkeyle bağırdı:
“Ekmekmiş! Ahmaklar sizi, sadece ekmek yeter mi sanıyorsunuz!”
Kendisi yemek yiyordu ama çektiği acıları hafifletmiyordu bu. Altüst olmuş aile düzeni, kederle dolu yaşamı bir ölüm hıçkırığı gibi boğazında düğümleniyordu. Sofrada ekmek olduğunda her şey yolunda gitmiyordu. Bu dünyadaki mutluluğun servetin paylaşılmasına bağlı olduğunu hangi budala ileri sürüyordu? Bu boş hayaller peşindeki devrimciler bu düzeni yıkıp bir başkasını kurabilirlerdi, ama herkese payını vererek insanlığa ne mutluluk katabilir, ne de acısını hafifletebilirlerdi. Hatta yeryüzündeki bahtsızlığı daha da artıracaklardı; içgüdülerini rahatça tatmin etmelerine engel olunup, doyurulmamış tutkuların acısıyla baş başa bırakıldıklarında, köpeklere varıncaya kadar bütün canlılar inim inim inleyecekti. Hayır, en iyisi hiç var olmamak, ya da olunacaksa, bu dünyada bir ağaç, bir taş, hatta üzerine basılsa da ezilip zedelenmeyecek bir kum tanesi olarak yer almaktı.
Ve şiddetlenen ıstırabı içinde Mösyö Hennebeau’ nun gözleri doldu, sımsıcak gözyaşları yanaklarından aşağı süzüldü. Sokağa akşamın alacakaranlığı çöktüğünde, konağın ön cephesine taşlar yağmaya başladı. Mösyö Hennebeau artık bu aç insanlara kızmıyor, sadece yüreğinde kanayan yaranın öfkesiyle gözyaşları arasında mırıldanmaya devam ediyordu:
“Ahmaklar! Ahmaklar!”
Ama boş midelerin çığlığı ağır bastı, her şeyi önüne katıp sürükleyen kasırga misali müthiş bir uğultu yükseldi:
“Ekmek! Ekmek! Ekmek!”
Sayfa 721 - Can, mini kitap
Tanıdık geldi.
Her sabah kalktığında, akşam onun gönlünü kazanma düşleri kuruyordu; sonra, karısının soğuk bakışlarıyla karşılaştığında, onun her hücresiyle kendisini reddettiğini hissettiğinde, elini sürmeye bile çekiniyordu. Sert görünüşünün altına gizlenmiş, tedavisi mümkün olmayan bir acıydı bu, evliliğinde aradığı mutluluğu bulamadığı için içten içe çöken yumuşak tabiatlı bir adamın acısı.
Sayfa 411
Gırtlağını temizledikten sonra simsiyah tükürdü.
" Bu kan mı ?" diye sormaya cesaret etti Étienne.
Bonnemort ağzını elinin tersiyle yavaşça sildi.
" Kömür... İçimde beni ömrümün sonuna kadar ısıtacak Kömür var. Üstelik beş yıldır aşağı inmiyorum. Sanırım farkında olmadan kömürü içimde depolamışım. Olsun ! Vücudu koruyor !"
Sayfa 26 - Can, mini kitap
Bir çokları gibi
Hayır işlerini akıllıca yaptıkları için övünüyor, aldatılmaktan ve kötülük eğilimlerini teşvik etmekten çok korkuyorlardı. Bu yüzden kimseye asla para yardımında bulunmazlardı; bir kaç metelik verdikleri bile görülmemiştir, çünkü eline üç kuruş geçen bir yoksulun onu hemen bir içkiye yatırdığı bilinen bir gerçektir. Dolayısı ile sadakalarını hep eşya olarak verirler, özellikle de kış aylarında, muhtaç çocukları sıcak tutacak giysiler dağıtırlardı.
Sayfa 191
Herkesin bildiği bir gerçek vardı: Bir madencinin, borcunu ertelemek istediğinde, kızını ya da karısını Maigrat'ya yollamayın başka çaresi kalmazdı; kadının güzel ya da çirkin olması önemli değildi, yeter ki adamı memnun etsindi.
Sayfa 187
Şehirlerin her yanını ateşe verin, halkların kökünü kazıyın, bu kokuşmuş dünyadan geriye hiçbir şey kalmadığında, daha güzel bir dünya kurulabilir belki.
Sayfa 291 - Can yayınları
Étienne burada kalmalı mıydı? Bir kararsızlığa kapılmıştı,
uzun yollardaki özgürlüğün,
güneşin altında çektiği açlığın,
kendi kendinin efendisi olma keyfi ve sıkıntısının özlemini duymasına yol açan bir huzursuzluk içindeydi.
Fırtınanın ortasında madene geldiği andan, yerin altındaki karanlık galerilerde yüzükoyun sürünerek geçirdiği saatlere kadar geçen süre, yıllardır burada yaşadığı duygusunu veriyordu ona. Her şeye baştan başlamak tiksindirici geliyordu Étienne’e, çok haksız ve çok acımasız bir durumdu bu, gözleri kör edilerek eziyet edilen bir hayvan olma düşüncesi karşısında insanlık onuru isyan ediyordu.
Germinal = Tohum
Ama artık yerin altındaki madenciler uyanıyor, gerçek birer tohum ( germinal ) gibi toprakta yeşeriyorlardı; bir sabah tarlaların ortasında bitiverdikleri görülecekti: Evet, insanlar yetişecekti, adaleti yeniden sağlayacak bir insan ordusu bitecekti topraktan.
Sayfa 341
"Ölüm lambaya üflüyor."
Sayfa 1026 - Can Yayınları