Şehirlerin her yanını ateşe verin, halkların kökünü kazıyın, bu kokuşmuş dünyadan geriye hiçbir şey kalmadığında, daha güzel bir dünya kurulabilir belki.
Ama artık yerin altındaki madenciler uyanıyor, gerçek birer tohum ( germinal ) gibi toprakta yeşeriyorlardı; bir sabah tarlaların ortasında bitiverdikleri görülecekti: Evet, insanlar yetişecekti, adaleti yeniden sağlayacak bir insan ordusu bitecekti topraktan.
“Hepsi budalalık!.. Bu budalalıklarıyla bir halt beceremezler!”
Sonra da sesini alçaltarak, insanın içini acıtan cümlelerle o eski kardeşlik düşünden söz etti. Servetini ve mevkiini gözden çıkarmış, sırf ortak emeğe dayanan bu yeni toplumun kurulduğunu görmek umuduyla işçilerin yanında yer almıştı. Cebindeki tüm parayı uzun süre mahalledeki