ÖYKÜLER
“Gökyüzü yıldızlarla öylesine kaplı, öylesine parlaktı ki insan kendine, bu gökyüzünün altında nasıl olup da öfkeli ve kaprisli insanların yaşayabildiğini sormadan edemiyordu.”
Dostoyevski sevenler hadi toplaşalım. Bu sefer bir roman ile değil de öykü kitabı yorumuyla geldim. İçinde beş öykünün bulunduğu, okurken sizleri farklı ruh hallerine büründürecek, güldürecek, düşündürecek, üzecek bir eser.
Beyaz geceler dışında diğer öyküleri daha önce duymamıştım. En çok Bobok öyküsünü sevdim ben. İnsanların öldükten sonra bile dedikodulardan, hırslardan vazgeçmiyor oluşları gülünç geldi ve de değişik.
Beyaz Geceler ise uzun soluklu bir roman olsaydı bu aşk hikayesi bana belki güzel gelebilirdi. Bu aşk hikayesinden pek de etkilediğim söylenemez.
Dürüst hırsız dönemin Rusyası hakkında bilgi sahibi olmamızı sağlıyor ki zaten bunu tüm Rus eserlerinde görmemiz mümkün. Bir Yufka Yürek ise böyle insanların artık günümüzde hayal ürünü olarak kaldığı gerçeğini hatırlattı.
Başkasının Karısı ise ilişkilerde güven duygusunun önemini vurgulayan bir hikaye. Keşke köpeğin başına böyle bir olay gelmeseydi. Üzdü…
Kitapla kalın…
