Sözler kanatlıdır,” der şair. Elinden kaçırdığın bir kuşu yakalamak zorsa, ağzından kaçırdığın bir sözü geri alıp tekrar onun sahibi olmak imkansızdır.
Bir sırrı kendinde tutmayıp başkasıyla paylaşmak, o kişiye, o sırrı saklayacağına dair güven duyulduğunu, ancak kendine olan güvenden vazgeçildiği anlamını taşır.
...gevezelere güven duyulmaz. Bir kaba konan buğdayın niceliği arttığında niteliği nasıl düşüyorsa, geveze bir adamın konuşması da gittikçe yalanlara ve yanlışlara gömülür, zamanla tüm ikna kabiliyetini yitirir.
Eğer söylenen, ne konuşana faydalı, ne de dinleyene gerekliyse, ne zevk veriyor, ne de bir hoşluk katıyorsa, o zaman neden konuşmalı? Çünkü sözler de, tıpkı eylemler gibi boş ve amaçsız olabilir.