Gezgin ile Gölgesi kitaplarını, Gezgin ile Gölgesi sözleri ve alıntılarını, Gezgin ile Gölgesi yazarlarını, Gezgin ile Gölgesi yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Gezgin: Ayrılma zamanı geldi mi? Tam da ayrılacağımız zaman seni incittim.
Karardığını gördüm.
Gölge: Sadece sahip olduğum renkte kızardım. Birçok kez ayaklarının dibinde yattığımı hatırladım, tıpkı bir köpek gibi ve seninde-
Gezgin: Kalan son anlarımızda seni sevindirecek bir şey yapamaz mıyım? Hiçbir arzun yok mu?
Gölge: Felsefi “köpeğin” Büyük İskender huzurundaki arzusundan başka bir arzum yoktur. Biraz güneşimden çekil; üşümeye başladım.
Gezgin: Ne yapayım?
Gölge: Çam ağaçlarının altına gir ve dağlara doğru bak; güneş batıyor.
Gezgin: Neredesin? Neredesin?
Hayvan gibi hareket etmeyi unutması için insana bir çok zincir vurulmuştur. Gerçekten de tüm hayvanlardan daha yumuşak, daha espirili, daha neşeli ve daha ihtiyatlı olmuştur. Bugün uzun zamandan beri zincirlerle gezdiği ve temiz hava ile özgürce hareketi tadamadığı için hâlâ acı çekmektedir.
İnsanın hayvandan ayrılması- zincirleri atma görevimizin tam ortasında duruyoruz ve en büyük dikkati göstermek zorundayız. Tin’in özgürlüğü sadece asilleşmiş insana verilmelidir; sadece onun için hayatın kolaylığı yakındır ve yaraları sarar. Başka bir hedef için değil, sadece sevinç için yaşadığını ilk O söyliyecektir.
Gerçekten de sanki bütün insanlar için gökyüzünü üzerlerinde parlarken gören ve şu sözü duyan çobanlar gibi olma zamanı gelmemiş gibi görünmektedir: “Dünyaya barış ve insanlara karşılıklı haz.”
Zaman hâlâ bireylerin zamanıdır.