Gılgamış destanı Nuh tufanı'nın anlatıldığı ilk yazılı eser. Bu eseri çok önceden okumuştum. Ancak bilgilerimi tazelemem gerektiği ama bu sefer okuyup geçmekten ziyade altında yatan asıl düşünceyi öğrenmek istedim. Bu yüzden araştıra araştıra sindirerek okudum. Gılgamış babilce “her şeyi görmüş olan” diye bilinir. Buradaki görme edimi bir farkındalığa işarettir: Ölümün farkındalığı. Öleceğini bilen ya da öleceğini görmüş olan Gılgamış’ın hikayesinde ölümsüzlük arayışı ön planda olsa da, bu arayışta karşılaştıkları onu başka biri haline getirir ve insanileştirir. Ölümsüzlük ve Tanrısallık arayışından vazgeçer, ölümü kabullenir. Yapacağımız en iyi şey nedir? sorusuna yanıtlar arar. Yaşamdaki güzellikleri görme, yeni amaçlar edinme, entelektüel güce ve şehvete olanak tanıma, ölümsüz duvarlar inşa etme..
İnsanlığın en eski ve hatta en büyük edebiyat eserinin günümüze ulaşırken aynı zamanda içerisindeki hikayenin (Nuh Tufanı) diğer din ve mitolojilere de birebir yansımasına şahit oluyoruz. Bunun üzerine uzun uzun düşünmek gerekir. Gılgamış'ı gerçekten kadim bilgilerin yer aldığı kök bir eser olarak düşünüyorum. Astrolojik bir anlam da taşıdığını düşünmekteyim. Mesela Tufanının öncüsü olan Utnapiştim (Nuh) tufan bittikten sonra su kenarına taşınmıştır ve kovayla simgelenir. Humbaba'nın öldürülmesi balık çağından boğa çağına girilmesini sağlıyor. Bir de akrep insanlar var bunlar akrep burcunu simgeliyor. Daha iyi anlamak adına destan ve Sümerler hakkındaki ileri okumalar için Muazzez İlmiye Çığ'ın eserlerine de göz atmak gerek.
