Namık Kemal'in: 'Ölürsem görmeden millette, ümit ettiğim feyzi, Yazılsın seng-i kabrimde vatan mahzun ben mahzun.” diye inlediği ve görmeden öldüğü hürriyet güneşi, demek artık doğuyordu.
'Ne efsunkâr imişsin, ah, ey dildar-ı hürriyet
Esiri aşkın olduk, gerçi kurtulduk esaretten...' diye bağlandığı aşkın rüzgarı demek ki şimdi gene Osmanlı vatanını saracaktı.