Gizli Ev
Dean R. KoontzGizli Ev Quotes
You can find Gizli Ev quotes, Gizli Ev book quotes, the most impressive sentences and paragraphs on 1000Kitap.Vassago
Fazla üretkendi o.İnanılmayacak parlaklıkta canlıların oluşmasına yol açacak sıcak bir hayat fırınıydı.
Sayfa 64 - VassagoKitabı okudu
Dünya benim sandığımdan daha da zalim bir yerse...
Sayfa 18Kitabı okudu
Erdem kendi kendinin ödülüdür.
Sayfa 18Kitabı okudu
Ölüler ölü kalır. Ve yaşayanlar da sadece onlara katılacakları anı beklerler...
Sayfa 37Kitabı okudu
İnsanın kırık kalbini bir mucize onaramazsa başka ne onarabilirdi?
Sayfa 81Kitabı okudu
Kahretsin. dedi içinden. Son günlerde çoğu okumayı bile bilmiyor. Sadece adları üniversite öğrencisi. Okudukları yerler hiçbir zaman olgunlaşamayacak yaratıklar için açılmış kreşlerden farksız. Kanatlarını çarparak Mars gezegenine uçmaları ne kadar imkansızsa, okumalarıda o kadar imkansız.
Bira tenekesini açıp bir yudum aldı. Sonra çikolatalı kurabiyelerden yemeye başladı. Ölmüş olmak istiyordu. Ancak o zaman Öbür Taraftaki yaşamına başlayabilecekti.
Birasını bitirerek yatağa uzandı. Uykuya daldı.
'Rüya görüyordu şimdi. Hiç görmediği insanlar ve bilmediği yerlerle ilgiliydi rüyası. Tanık olmadığı olaylarla da.
Şimdi etrafını sular sarmıştı. Buzlar yüzüyordu suda. Şiddetli rüzgâr kar tanelerini uçuruyordu. Tekerlekli sandalyede bir kadın hem gülüyor, hem de ağlıyordu. Hastanede bir yatağın üzerine çizgi çizgi güneş ışıkları düşüyordu. Tekerlekli iskemledeki kadın gülüyor ve ağlıyordu. Tekerlekli iskemledeki kadın gülüyordu. Tekerlekli iskemledeki kadın. Kadın.
Katil uzun, meyilli rampadan inerek bir uçak hangarı kadar geniş bir yere girdi. Vaktiyle burada Cehennem yaratılmıştı. Hayal gücü olmayan lunapark yapıcısının planlarına göre oluşturulmuştu. Etraftaki kaya biçimi verilmiş beton parçalarını yalayan alevler bile vardı. Gaz tüplerinden fışkırıyordu bu alevler.
Gaz çoktan kesilmişti. Cehennem de zifiri karanlıktı şimdi. Ama tabii Katil için değil.
Hiçbir şey sonsuza kadar süremezdi.
Ölüm dışında!
Sayfa 52Kitabı okudu
Margaret bir gece on birde oturduğu apartmanın çamaşırlığına inmek gibi bir hata yaptı. Dairelerden çoğunda halleri vakitleri yerinde orta yaşlı kimseler oturuyor, bazılarını da öğrenciler paylaşıyorlardı. Belki de bu durum, ayrıca mahallenin güvenli bir yer olması ve ışıklandırma, kızın kendisini emniyette sanmasına yol açtı.
Herkes mırıltılarla birbirini kutladı ve hepsi de rahatlayarak gülümsediler. Gerçek bir savaş alanında duyulacak sevinçli, zafer dolu çığlıkların bir karşıtıydı bu. Onları engelleyen alçakgönüllülük değildi. Hepsi de Harrison'un durumunun hâlâ kritik olduğunu biliyorlardı. Ölüme karşı giriştikleri savaşı kazanmışlardı ama hasta henüz kendine gelmemişti. O uyanıncaya ve kafasının çalışması denenip değerlendirilinceye kadar o kötü ihtimal hep olacaktı. Harrison beyni onarılamayacak bir biçimde zarar gördüğü için acı ve düşkırıklığı dolu bir yaşam sürmeye mahkûm olabilirdi.
Gerçekten de savaştı bu. Ölüm bir düşmandı. Zeki, güçlü ve amansız bir düşman. Jones için ölüm sadece patalojik bir durum değildi. Bütün yaşayan canlıların kaçınılmaz sonu da olmadığı gibi. Ölüm, ona göre, dünyada dolaşan bir varlıktı. Belki efsanelerde ki gibi kurukafasını kukuletayla gizleyen, pelerinli bir gölge değildi. Ama gerçek bir şeydi. Büyük Ö harfiyle yazılan Ölüm.
Sayfa 53Kitabı okudu
İnsanın kırık kalbini bir mucize onaramazsa başka ne onarabilirdi?
Hatch, «Seni seviyorum...» dedi.
Lindsey'nin gözyaşları artık sicim gibi akıyordu. «Ben de seni seviyorum...» Sonra Nyebem onu yatıştırmak ister gibi elini omzuna koydu.
Bu da yine sevecen bir hareketti. Lindsey büsbütün ağlamaya başladı ama hıçkırıkları arasında gülüyordu da. Sonra Hatch'in de gülümsediğini farketti.
«Her şey yolunda.» dedi kocası. «En kötüsü... sona erdi. En kötü sünü... geride bıraktık...»
Vassago, Margaret'i öldürürken, daha sonra yaptıklarının ona verdiği zevki duymamıştı ama yine de kızı tanıdığı için memnundu. Margaret"in inadı, budalalığı ve kendi kendini kandırması katilin doyuma ermesini engellemişti. Ama hiç olmazsa Vassago'nun barda kızın etrafında gördüğü o ışıltı sönmüştü artık. İnsanın sinirine dokunan o canlılığı da yok olmuştu. Şimdi vücudundaki tek enerjiyi içine doluşmuş olan leş yiyiciler oluşturuyordu. Onun etini yiyor, Jenny gibi bir deri bir kemik kalmasını sağlıyorlardı.
Bazıları kötülüğün davranışlarımızın bir sonucu olduğunu söylerler. Sadece irademizin bir sonucu olduğunu. Ama ben, bunun yanında çok daha fazla şeyler olduğuna inanıyorum. Bence kötülük gerçek bir güç. Bizden ayrı bir enerji. Bu dünyada dolaşan bir varlık.