Bu zamana kadar okuduğum fantastik kitapların biraz daha üzerindeydi diyebilirim. Çünkü yazar gerçek yaşam ile fantastik dünyayı birbirine o kadar güzel işlemiş ki ancak bu kadar olur diyebilirim. 680 sayfalık kitabın her sayfasında insanlık hakkında düzelmesi gereken pek çok şeyden bahsetmiş. Güya fantastik bir kitap ama düşününce insanoğlunun doğaya ve insanlığa ait kıyımın hepsinin geçmişte de şimdi de devam ettiğini kitabımızda yaşayan efsanevi orman yaratıklarının gözleriyle görebiliyoruz.
"Fungle, Dumanlı Dağlarda yaşayan bir Gnole, köstebek benzeri bir canlıdır. Biçilen ağaçlar, delik deşik edilen toprak, havaya uçurulan dağlar insanların yıkıcılığının belirtileri olarak yaklaştıkça, ormanın şamanı olan Fungle'ın, Doğa Tanrısı ile Yıkım Tanrısı arasındaki savaşa katılması kaçınılmaz olur. Böylece, aslında keyifbaz, evcimen bir kitap kurdu olan Fungle, kadim bir silahı ele geçirmek üzere, insanların sahiplendiği dünyanın merkezine dek uzanan bir yolculuğa çıkar.Uyuşuk, hırçın, şaşkın, kötü, habis, beceriksiz, doğaüstü, yardımsever, ürkütücü bir yaratıklar kalabalığının eşliğinde ilerleyen büyük yeşil bir macera, büyüleyici bir bilgelikle yüklü yeşil bir masal"
Bir gün,insanların hayat denen döngüye diğer canlılar ile sıkı sıkıya bağlı olduklarını fark edip, bütünü algılayacakları zamanın geleceğini umut ederek muhakkak okumanızı tavsiye ediyorum. Sevgiler.
"Teknoloji ilerleme demektir,oysa ilerleme sizin için kendi rahatınızı arttırmak anlamına geliyor. Toprak Ana'ya bakışınızı kısıtlıyor. Duygularınız köreldikçe,gözleriniz,kulaklarınız,burnunuz,diliniz,bedeniniz,yapay uyarıcılara ve zevklere ihtiyaç duyuyor."
Fungle, kitabı okuduğum günler boyunca benim küçük şamanım, bilgem, savaşçım oldu. Yazar o kadar güzel anlatmış ki derdini, çabasını, dünyasını ve hislerini; okurken sürekli insanoğluna düşman oldum ve fantastik bir kitap olsa bile varoluşumuzdan beri yaptığımız bencil seçimlere, yıkımlara, doğaya yaptıklarımıza ve zaaflarımızın farkında olamayışımıza kızmaktan kendimi alamadım. Bana doğaya ve meditasyona dönmeyi hatırlatan bu kitabı ve Fungle ile arkadaşlarını çok sevdim.
Tüysüz maymunların yani biz insanların gelişirken yarattıkları yıkımın bir fotoğrafını gösteriyor Gnole romanı.
Arka kapak yazısından öte detaya girmek spoiler verecekse de tasvir edilen fotoğraf karesinin, insanların hayat denen döngüye diğer canlılar ile sıkı sıkıya bağlı olduklarını fark edip, bütünü algılayacakları zamanın geleceği umut ışığını da ucundan yakaladığını belirtmem gerek.
Olur da bir sahafta karşınıza çıkarsa, alın derim. Önce okuyun, sonra okutun :)
Kötülük, diye düşündü Fungle, Ben'e duyulan ve onu her şeyden üstün tutan bir tutkudur. Theverat da kendini yaşamdan, ölümden, koskoca bir gezegenden üstün tutuyordu.