“Anadolu’da bulunan Rumlar Türkiye’den ayrılmak hiç istememişler, ancak mecbur oldukları için göç etmek durumunda kalınca da buraları hiçbir zaman unutamamışlardır. Rumlar, örf, adet ve geleneklerini yaşatmaya çalışıp farklılıklarını sürdürmüşler ve daimi surette sıla hasreti yaşamışlardır. Yunanistan’a ilk gittiklerinde, Türk tohumu diyerek dışlanmışlardı. Mesela Türkiye’den giden Rumların ‘çay içme alışkınlıkları’, Yunanlılarda yoktur, onların sadece hastalandıklarında çay içtikleri söylenmektedir.
Rumlar Yunanistan’a gittiklerinde çok eziyet de çekmişler, en kötü ve pis işlerde çalıştırılmışlar. Çadırlarda kötü hayat şartlarında yaşamışlar. Zengin Rumların çoğu buna dayanamayıp intihar etmişler. Birçok çocuk da sağlıksız ortamlarda hastalıklara yakalanıp ölmüşlerdi…”