O yaygın ifadeyle konuşalım biraz: Güzel sanatların bir dalı olarak edebiyat, esas itibariyle ‘edeb’le doğrudan ilgili bir cepheden bakar manzaraya. Hiç kuşkusuz, burada ‘edeb’i öne çekmek, yeryüzüne ve dahi gökyüzüne ‘muhafazakâr’ bir pencereden gülümsemek anlamına gelmiyor. Hatta kimi zaman, ‘edepsizlik’ bile kendi başına bir ‘edep’ dersi olabilir. Belki sadece bu nedenle, belki sadece bunun için ‘edebiyatçılar’ın birbiriyle ilişkisi ile ‘edebiyat müşterisi’ ile olan ilişkisinin muhteva ve mânâ itibariyle farklı olması gerekir. En azından görünürde, ‘edebiyatçılar’ın birbirine karşı daha sevgi dolu olması, bu sevginin de bir anlayış temelinde serpilmesi; ‘edebiyat müşterisi’nin ise bu muhabbette biraz daha dışarıda bırakılması icap eder. Çünkü ‘edebiyat müşterisi,’ yani ‘riyakâr okur,’ sahip olduğunu düşündüğümüz siperleri kolayca terk etmeye eğilimlidir zaten. Onu orada tutan, çoğu kez, edebî zevkinden ziyade, modern devrin ‘görünme biçimleri’nden payına düşeni alabilme gayretidir de. Oysa, uzunca bir süredir edebiyat dünyamıza bir sevgisizlik, bir hoşgörüsüzlük, bir işin kolayına kaçma tavrı, bir onun ayağına basarsam belki yukarılara çıkabilirim zihniyeti, bir yoksayma eğilimi egemen. Herkesin birdenbire şair, herkesin birdenbire romancı, herkesin birdenbire hikâyeci olması, hem sebebi, hem de sonucu elbette bunun. Bütün bunların nedenini-niçini hakikaten merak ediyorsanız, edebiyat dünyasının kılcal damarlarında nelerin gezindiğini öğrenmek istiyorsanız, ‘Göç Temizliği’ son derece sağlam bir kılavuz olarak duruyor karşınızda." Sefa Kaplan
