“Genç hikayeci yüzlerce defa görülen ve bir o kadar okunan vak’ayı tekrarlamak, görenleri veya okuyanları küçümsemek gibi bir şey olacak diye düşündü.
İçinde tekme atan bir his vardı,
-Yaz diyordu, insanlar her baktıklarını görürler mi zannediyorsun.”
Kitabın yirmisekizinci sayfasında yazıyor bu satırlar, daha buraya gelmeden “ nasıl bakmış ne çok şey görmüş adam” diyerek hayran kaldım. Böyle yazarları okuyunca ister istemez soruyorum kendime ben bakabiliyor muyum hayata?
Ben yazarın gördüklerinden,üslubundan, kısa metinlerle bana sunduğu yoğunluktan çok çok memnun kaldım. Bir kere okuyup geçeceğim bir kitap değil notunu aldım üç ay içerisinde tekrar okuyacağım. Yazarla tanıştığım ilk kitabı bu ama sanki uzun zamandır tanıyordum onu, okuduğum ilk kitabı değildi sanki. Sonlarına gelirken “ Yalnızız “ mı okusam dedim canım çekti resmen. Farkettim ki benziyorlar, Safa ‘ dan tanıdık bana.
Ben en çok Bir Çınar Vardı ve Göç Zamanı bölümlerini sevdim. Okuyacaklara şimdiden iyi okumalar dilerim.
