Sözler ve Alıntılar
"İnsanın çocukluğu gökyüzü gibiydi. Başımızı kaldırdığımızda ilk gökyüzünü görürdük. İnsan da her zaman ruhunun en kuytularına bakmaya karar verse ilk çocukluğunu görmez miydi? Aslında her birimiz, çocukluğumuzda kaderimiz tarafından elimize verilen kalemle boyardık gökyüzümüzü. Mavi, beyaz, gri ya da siyah... Kocaman insanlar olduğumuzda hâlâ hayata o renklerle bakacağımızı bilmeden kendi ellerimizle şekillendirirdik hayatımızı ve dünyamızı."
"Sen beni unuttun mu?" diye sordu Gökçen.
"Unuttum."
"Niye ki?"
"Yaşamak için," dedi, zorla bir nefes daha aldı. "Eğer unutmazsam ölürdüm."
"Neden?" diye sordu Gökçen bu sefer.
"Özlemekten."
Sayfa 307Kitabı okudu
"Nasıl tanıdın ki, hemen beni?"
"Gözlerinden."
Sayfa 53Kitabı okudu
Ben bitmişim arkadaşlar.
"Yaralarım benim canımı yakmaz."
"Ama senin yaran... benim canımı paramparça eder."
Sayfa 512Kitabı okudu
Derin acıların sesi olmazdı.
Sayfa 40Kitabı okudu
"Nasıl tanıdın ki hemen beni?"
"Gözlerinden."
Sayfa 53