Aslında ne kısa yaşıyor ve ne uzun ölüyoruz. Olup bitenleri düşününce ve dünyaya ölümler dikiyoruz. Ölü bedenlerle tohumluyoruz toprağı. Belki bundan yeniden dirilişe inancım. Tohum gibi toprağa dikildiğimizden...
Toprak gerçekten çağırır mı bedeni. En nihayetinde yaradılış hikayemizde ruh ona üflenmiyormu. Ne tuhaf geliyor o an ölümlerimizin ait olduğu kara parçaları. Bu açıdan bakıldığında dünyanın kocaman bir mezarlık olmasıda başka bir şey hani meyve bahçesi gibi ölüm bahçesi.