Kitap, üç temel bölüm halinde. Birinci bölümde yazar bizimle sohbet ediyor. İkinci bölümde sohbet devam ediyor ama yazar hayatıyla, yaşlılığıyla, insanlarla ilgili gözlemlerinin derinine iniyor. Üçüncü ve son bölümde, yazarın ölen bir arkadaşının romanını okuyoruz. Kesinlikle yüzeysel olmayan bir psikoloji anlatılıyor; yaşlılık psikolojisi. 90 yaşından büyük, huysuz karakterimiz, bize geleceğe dair manidar mesajlar veriyor. Bu kitapta sevdiğim şeylerden biriydi. Ama kitapta bütünlük yok, tekrar eden düşüncelerden dolayı okuyanı yoruyor ya da sıkıyor. Kitap yinede samimi. Alıntılardan da anlaşılacağı gibi temeli sağlam metaforlar var. Sadeleştirilmiş bir hali olsaydı eminim çok daha fazla sevilen bir kitap olurdu.
