İnsanın kendini övmesi, başkalarını hakir, aşağı gördüğü içindir. Halbuki hadis-i şerifte, Din kardeşini hakir görmek, kötülük olarak yeter buyrulmaktadır. Övünme hastalığı, insanın kendini başkalarından üstün görmesinden kaynaklandığı için, konuşmalarında, başkalarını hep aşağılayıcı ifadeler kullanır. Bu insanlar adam olmaz, bunlar iflah olmaz, bunlarda hayır yoktur, diyerek, kendi üstünlüğünü açığa çıkarmak ister. Bu hal ise kibirdir ve insanı felakete götürür. Zira hadis-i şerifte, İnsanlar helak oldu diyenin kendisi helak olmuştur buyrulmaktadır.
Affetmenin Güzelliği
Resûlullah Efendimizin mübârek torunu Hazret-i Hüseyin Efendimiz (radıyallahü anh) bir gün misafirleri ile sofrada oturmuşlar yemek yiyorlardı. O sırada kölesi bir kap sıcak yemekle gelirken ayağı yere takılıp, elindeki yemeği hazret-i Hüseyin'in mübarek başına döker. Hazret-i Hüseyin, terbiye maksadı ile kölesinin yüzüne sertçe bakınca, kölesi, Âl-i imrân sûresi'nin 134. âyet-i kerimesindeki; (Gadab etmezler) mealindeki kısmını okur.
Hazret-i Hüseyin;
- Gadabımı terk ettim, buyurunca, kölesi, âyet-i kerimenin; (İnsanlardan kusurlu olanları affederler) mealindeki kısmını okur.
Hazret-i Hüseyin;
- Affettim cevabını verince kölesi; âyet-i kerimenin; (Allahü teâlâ ihsan edenleri sever) mealindeki kısmını okur.
Bunun üzerine hazret-i Hüseyin (radıyallahü anh);
- Allah için seni kölelikten azad ettim, istediğin yere gidebilirsin, buyurur.
On şey insanı alçaltır;
1.öfke ve hiddet
2.kin ve nefret
3.büyüklenme
4.zulüm ve haksızlık
5.inatçılık
6.cimrilik
7.başkasına eza ve cefa etmek
8.mümin kardeşine saygısızlık
9.kötü huy ve fena ahlâk
10.insaf ölçülerini aşmak