Nasıl etle kemik birbirinden ayrılmazsa, geceyle gündüz birbirini tamamlıyorsa, aynı şekilde madde ilimleri ile manevî ilimler de birleşmeli, elele vermeli, insanı huzura, mutluluğa, sağlığa, başarıya götürmeliydi. İnsanoğlu yerdeki kum tanesinden, gökyüzündeki Samanyolu’na kadar bütün varlığı, insanıyla, hayvanıyla, nebatıyla, cemâdatıyla aşkla heyecanla kucaklamalıydı. “Sevmek devam eden en güzel huyum” demeliydi. “Sevdiğimi demez isem sevgi derdi boğar beni” demeliydi.
Hayatta en büyük aldanış, insanın kendi kendini aldatışıdır. Önemli olan hâl sahibi olmaktır. Kâl sahibi değil. Görünmede hüner yoktur. Görünmeyeni görmede hüner vardır.