*Spoiler içerir*
Laurie ve Jo'yu birleştirmemek ne ya! Louisa May Alcott sen en güzel aşkların katilisin! Hadi onu da geçtim, Jo'ya, "Seni asla unutamam, senden başkasını sevemem" diyen Laurie'yi Amy'e aşık ederken hiç mi ben ne yapıyorum demedin be kadın. Hiç olmamış ya hiç. Jo'nun Beth öldükten sonraki ani karakter değişimini de çok yadırgadım. Özgürlüğüne düşkün o asi kız bir anda sevilmek ve evlenmek isteyen birine dönüştü. Gül gibi Laurie'yi friendzone'a atıp yaşlı bir profesörle evlendi. Dahası Amy, Jo'yu kıskanıp, Laurie'ye Jo evlendiği için üzüldün mü diye sordu. Bunlar ne amaçla yazılmış gerçekten hiç anlamadım. Beth ölüm döşeğindeyken Amy tatilini bırakıp evine dönemedi, kız ölüm döşeğinde Amy İsviçre'de Laurie'ye nasıl güzel görünebilirim diye düşünüyor. Jo ise her şeyle tek başına savaşıp yapayalnız yıllar geçiriyor. Burdan yazara sesleniyorum hiç mi yüreğin acımadı. Amy etrafında dönüp durdu kitap ve karakter öyle bir yazılmıştı ki sanki dünyanın en harika insanı gibiydi. Ama özünde kardeşi öldüğünde bile Avrupa seyahatini yarıda bırakıp ailesinin yanına gelemedi. Ve en garip olan şey ise ailede kimsenin bunları garip karşılamaması. Sorsan hepsi iyilik timsali, sayfa sayfa vaaz veriyorlar ama bu olaylara tek bir söz bile etmiyorlar. Bayan March, Laurie ile Amy'nin birlikte olduğunu Jo'dan gizliyor, Jo sebebini sorunca da Laurie'nin başka bir kıza aşık olduğunu duyunca üzülürsün sandım diyor. Başka bir kız dediği de kız kardeşi. İlk kitapta mükemmel bir aile hikayesi yazıp ikinci kitapta batırmış Louisa May Alcott. Bu kitap benim için büyük bir hayal kırıklığı oldu.
