Roman XIX əsr Fransasında aristokrat cəmiyyətin çürümüş cəhətlərini göstərməklə qalmır bizə sevginin fərqli bir tonun; ata sevgisin hiss etdirir. Kitab boyu altını xəttlədiyim o qədər cümlələr var ki, heç kimə göstərməli deyil, çünkü əslində xəttlədiyimiz cümlələr bizim həyatımızdı. Ədəbiyyatın ən sevdiyim yanıdı bəlkə də məndən əsrlər öncə yaşamış birinin duyğularımı yansıtması. Bir kitabı əlinə alarsan, oxuyarsan və onu müxtəlif cəhətdən təhlil edə bilərsən bunun pis və ya yaxşı olmasın göstərmək üçün. Amma kitabın sənə verdiyi təsir tamamilə subyektivdir. Mənim üçün əvəzsiz roman oldu. Niyə? Çünkü mənə təsir etdi, hətta son bölümü başdan-ayağa ağlayaraq oxudum. İstər istəməz insan atamı düşündüm; onun indiyə qədər istədiklərin etməmişəm, həmişə nə düşünübsə əksi, "şlux" uşaq portreti var üstümdə, o, bütün atalar kimi əlindən gələnin ən yaxşısın etməyə çalışıb, amma mən, məsələn, onu nə qədər çox sevdiyimi dilə gətirməmişəm, halbuki ondan dəyərli varlığın yoxdu :/ təsirli, kədərli klassik roman, bütün yaxşı ki var'lar üçün <3
