Geniş, ferah bir odanın ortasına koyulmuş yatağın ucunda emanet gibi oturuyorum. Üzerimde beyaz bir elbise var. Başımda duvak…Başım önümde susuyorum. Geçmişin Son zerrecikleri yüreğimde uçuşmaya başladığında içim Acıyla sızlıyor. Sonra geçiyor. Ben kendimden geçiyorum, O benden geçiyor. Bilmediğimiz bir yoldan birlikte geçiyoruz. Hayat bizden geçiyor, biz yaşamaktan vazgeçemiyoruz. Biz aşktan geçiyoruz, aşk bizden vazgeçmiyor. Vakit Vuslat Vaktidir.
