Latin Amerika edebiyatının büyük ustası Miguel Angel Asturias'ın kendi ülkesini anlattığı Muz Trilojisi'nin son kitabını da bitirmiş bulunmaktayım
Dayanaktan yoksun, başvuracak yerleri olmayan, umutlarını yitirmiş bahtsız insanlar, "Hayatta haksızlığa uğramış ölülerin gözlerinin açık gideceğine, böyle gömülenlerin gözlerinin
Muz trilojisinin son kitabı Gözleri Açık Gidenler, umutlarını yitirmiş, çaresiz insanların hikayesi anlatılmaktadır. Hayatta haksızlığa uğramış ölülerin gözlerinin açık gideceğine, böyle gömülenlerin gözlerinin ancak büyük ceza günü mahkemesinde kapanacağına inanan insanların mitolojisi, kapitalizm ve sömürüye direniş üzerinden işlenmiştir. Bu kitapta, sömürüye toplumsal başkaldırı yani “grev” anlatılıyor. Bananera’daki grev ve işçiler üzerinden kurgulanan bu kitap, gözleri açık gidenlere hem bir ağıt hem de bir umut niteliği taşımaktadır..
"Büyük sözler sarf ederek, 'hakkın yerini bulacağı gün'ü sabırla bekleyenlerin varlığına inanmayanların, 'gözleri açık gidenler'i küçümseyenlerin felaketi de büyük ve öldürücü olacak. Ancak o zaman gözlerini yumacak ve mezarlarında ilk rahat uykularina dalacak 'gözleri açık gidenler'". (S.510)
Austrias ile muhabbetimizi zirvede
Yazar sizi sömürge ülkedeki çarpık, kaotik yaşamlara götürüyor, kitabın başlarında işgalci askerleri, zenginleri, topraklarından edilmiş yoksul insanları ve bu işgalcilere hizmet etmekle geçinmeye çalışan, hizmet sektöründe çalışan emekçilerin ücretli köleliğinin panoromasını sunuyor. Karakterlere, onların enteresan anılarına, insanı hayrete
Üçlemenin son kitabını okumamak olmazdı. Gözleri açık gidenler, toplumsal mücadelelerde yitirilen değerler; eşit ve özgür yarınlarda huzur bulabilsin, gözleri artık kapanabilsin diye…
