Nefret eder çok severken, hiçbir şey istemez bir tek onu isterken, öfkelidir ve bir o kadar sakin; kaygı, şüphe, durgunluk, telaş ve umut işte özlem bu karmaşanın içinde varlığı kendi yok oluşu için olan bir hâlsizliktir.
Ne ağlarsın benim zülfü siyahım,
Bu da gelir bu da geçer ağlama.
Göklere erişti figânım âhım,
Bu da gelir bu da geçer ağlama.
Bir gülün çevresi dikendir hardır,
Bülbül hâr elinde âh ile zardır.
Ne olsa da kışın sonu hahardır,
Bu da gelir bu da geçer ağlama.
Dâimî'yim her can ermez bu sırra,
Gerçek kâmil olan yeter o nura.
Yusuf sabır ile vardı Mısır’a,
Bu da gelir bu da geçer ağlama.
Âşık İsmail Dâimî