Akıcı kurgusuyla bir an bile sıkmadan, sık sık duygulandıran, 1980'lerde Ankara'da geçmesiyle de bana bir nostalji rüzgarı yaşatan bir kitap oldu.
Ayrıca karakterlerinin öğretmen ve asker olması ile empatiyi üst seviyede yaşamama sebep oldu.
Konusuna gelirsek;
Leyla, ilgisiz ve zengin bir ailenin duygu ve düşünceleriyle onlardan ayrılan kızıdır. Öğretmen olmaya karar vermiş ve ailesinden destek görmemiş, belki babasının torpiliyle ilk ataması Ankara'ya çıkmıştır. Sürekli gördüğü bir rüyadaki bir gülüşü ararken hayatında, bir Anıtkabir ziyaretinde karşısına subay olan Ahmet çıkar.
Ahmet, kimsesizdir. Çok düzgün bir kişiliği vardır, 1980 darbesinde görev almıştır.
Leyla ile çok sakin ve düzgün bir ilişkileri olur. Bu arada geri planda ülke içinde olan gelişmelerle hayatları şekillenir. Ve bir gün Ahmet'in tayini Tunceli'ye çıkar. Onun için doğusuyla batısıyla her yer vatandır. Bir an bile düşünmeden gider.
Kitabın tek kusuru vardı, 200 sayfa bir çırpıda bitti. Keşke daha uzun olsaydı.
Not: Akün Sineması, Ankara'nın soğuğu, Cinnah Caddesi, Kuğulu Park, Güven Park bir bir gözlerimin önündeydi okurken. 1980'lerdeki haliyle.
