‘‘Aniden başlayan kum fırtınasının ortasında, gözlerini arıyordu. Nefes bile alamazken, görmeye çalışmak belki de bir hayaldi. Göremediği gökyüzünün başladığı yerden parlak bir ışık gözlerine ulaşmaya çalışıyor, avucuna düşen her bir kum tanesi avuç içinde bembeyaz bir inci oluyordu. Bunca kum, bunca inci hangi okyanusun kayıp hikâyesiydi?
Bazen özenle katlayıp, hayatımızın çekmecelerine yerleştirdiğimiz ne varsa tek tek yerinden ve hatta kaybettiğimiz, unuttuğumuz bir hatıra derinden çıkabilir. O hep beklediğimiz ‘‘bir gün’’ aniden değil gün gün, dakika dakika hayatımıza nakşedilir. Kader, bir telkâri inceliğinde tüm varlığımıza işlenir. Ve uzun zaman beklenen dönüm noktası bir günde değil de köşeleri döne döne aylar, yıllar içinde gelir.’’
Bu hikâye 22 yaşındaki fotoğrafçı bir kızın arayış, buluş, varoluş ve tutunuş öyküsüdür. 22 yaşındaki Bisera; hiç ummadığı anda gelmeye başlayan dönüm noktasından habersiz, elinde fotoğraf makinesi ile dünyayı gezerken kendine ait olanları arıyor, bulduklarını tek tek yeniden inşa ediyordu. Gördüğü bir rüya ile hayatının değişeceğini, ölmüş birinin ardından giderken bulduğu tüm izlerin O’na kendisini vereceğini henüz bilmiyordu.
