Şeyh Sadi Şirazi'nin öğütlerle dolu hikayelerden oluşan kitabı. Şu zamana kadar okumadığım için bana derin pişmanlıklar yaşattı.Paylaşmaya değer birçok kısmı var ama özellikle en beğendiğim kısım :esir ve padişah kıssasında şöyle güzel bir parça var;fi tarihinde bir padişah, bir esiri idama mahkum etmiş ancak o esir suçsuzmuş... canının gideceğini ve bunun dönüşü olmadığını fark eden esir başlamış kendi dilinde padişaha sövmeye.. padişah ne diyor bu adam böyle diye sormuş. yanındaki veziri, "padişahım, öfkesini yenenler ve insanları affedenler için cennet hazırlanmıştır mealinde ayeti söylüyor." deyince, bir başka vezir araya girmiş hemen; "padişahım bizim görevimiz size her zaman doğruyu söylemektir, bu esir size küfretti." demiş. hükümdarın canı bu kötü kalpli vezire sıkılmış ve dönüp ona şöyle demiş; "onun yalanını, senin doğru sözünden daha çok beğendim. hayırlı sonuç veren yalan söz, fitne fesat çıkartan doğru sözden daha iyidir."
