Bir pazar günü başımı alıp gezeyim, dedim. Ada'yı, Moda'yı efendilerimize bıraktığımız için, gecekonduların arasından geçip Topkapı dışına çıktım. Tarlalar arasından geçerken, arkamdan biri seslendi:
- Bayım, Bayım!
Dönüp baktım, bostanın içinde bir bostan korkuluğundan başka bişey görünmüyor. Ben ona bakarken kımıldar gibi oldu.
Başına delikdeşik, sırları dökülmüş bir oturağı, melon şapka gibi geçirmişlerdir. Yırtıkpırtık bir giysi, sopalardan yapılmış çarmıha gerilmişti. Benim korktuğumu görünce,
- Korkma evlat, dedi.
Ne yapacağımı şaşırdım, elim ayağım titremeye başladı. Kekeleye kekeleye,
- Merhaba Bay Bostan Korkuluğu, diyebildim.
- Bizim akrabalardan ne haber? diye sordu.
- Ay sizin akrabalarınız da mı var?
Fasulye sırığından belini çıtırdatarak gevrek bir kahkaha attı.
- Var ya... Ne sandın?
- Şaştım doğrusu. Bir yaşıma daha bastım.
- Demek sen biçok büyük adamların bostan korkuluğu soyundan geldiğini bilmiyorsun.
- Bilmiyorum.
- Ayol biz olmasak tarih olmazdı. Biçok krallar, padişahlar, vezirler, nazırlar, bakanlar, hep bizim bostan korkuluğu soyundandır.
- Mesela kimler?
- Yooo... Adlarını sorma, söylemem. Birini söylesem, öbürünün hatırı kalır.
