"Meğer ben de insanmışım! Meğer canını göze alınca insanlara yardım etmek herkes için mümkün olurmuş! Ah! Eğer insan olmakta, insanlığa hizmet etmekte ne kadar lezzet olduğunu bilseydi, dünyada hiç kimse başka arzuya düşmezdi."

Sayfa 97 - Zülfikâr Ağa

Gülnihal Namık Kemal

R u m e y s a Kuzeytemiz Gerçek

@Rkzytmz·

2y

- İnsan ne aptal bir mahlûktur. Herkes kimsenin sağ kalmadığını bilir, yine de kendi öleceğine inanmak istemez. Bari yaşamak ölümden korkmaya değer bir şey olsa... Her lezzeti bir zaruretin karşılanmasından ibaret olan hayatın herkes nesine tutkundur ki!? Bu kadar adam gördüm, içlerinden hiçbiri dünyadan hoşnut değil! Hiçbiri de dünyadan gitmek istemez! Ne deliliktir! Sanki bir avuç toprağa can vermekle her gördüğünü, her istediğini, her düşündüğünü ister. İstediğini elde edemezse bin türlü sıkıntı çeker. Ederse, onu kazanıncaya kadar yine bin zorluğa katlanır. Bir kuvvete esir etmekte ne lezzet olur ki? Vücudun aslının toprak olduğu meydanda iken toprağa girmekten niye korkar? İnsanın ahirete ağlayarak gittiğine neden şaşırıyoruz? Dünyaya da ağlayarak gelmedik mi? . . . İlginç değil mi, herkes ölümden korkar. Fakat kimse sonu ölüm olan yaşamdan korkmaz.

Muhtar Bey

Gülnihal Namık Kemal

Reklam