Gülünç Bir Adamın Düşü
Fyodor DostoyevskiGülünç Bir Adamın Düşü Gönderileri
Gülünç Bir Adamın Düşü kitaplarını, Gülünç Bir Adamın Düşü sözleri ve alıntılarını, Gülünç Bir Adamın Düşü yazarlarını, Gülünç Bir Adamın Düşü yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Gerçeği tek başına biliyor olmak ne ağır bir yük…
Gördüklerimin; anlattıklarımdan, bin kez daha net ve daha hoş olmadığını kim söyleyebilir ki?
“Ya hep ya hiç” diyen mağrur ve şehvet düşkünü insanlar ortaya çıktı. Her şeye sahip olmak için kötülüklere yöneliyorlar, bunda başarılı olamayınca da intihar ediyorlardı. Yok oluştaki ebedi huzura kavuşmak için hiçlik ve kendini imha kültüne dayalı dinler ortaya çıktı. Sonunda bu insanlar anlamsız çabaları yüzünden yoruldular ve yüzlerindeki acı belirdi; bu insanlar, acının güzellik olduğunu, sadece acıda anlam bulduklarını ileri sürüyorlardı.
Kah ayrılmak için, kah birleşmek için; onun için, bunun için birbirleriyle kıyasıya dövüştüler. Savaştıkça birbirlerinden daha çok koptular. Dilleri, töreleri başkalaştı; birbirlerini anlamaz oldular. Kederi öğrendiler, fakat kederlenmeyi ve acı çekmeyi lütuf saydılar…
Hakikate ulaşmanın ancak ve ancak acı çekmekle mümkün olabileceğini düşündüler. Önce hastalığı, ardından tedavisini buldular. Önce düşmanlığı yarattılar, ardından kardeşliğin ve insani değerlerin iyi birer savunucusu oldular. Suç, beraberinde adaleti ve yasaları getirdi; adalet ise, giyotini!
Utanma duygusunu tattılar. Utanmayı iffet saydılar.