“Seni korkuttukları vakit başparmak tırnaklarını birbirine sürt. İki elinle kulaklarının memelerini tut. Bir demir bulabilirsen üzerine bas. ‘Emret ey cin, hazırım!’ diye bağır”
... Benim adım Şefika, Şefika, Şefika... Anamınki Refika, Refika, Refika... Babamınki Tayyar... Yaklaşma ha salar... Hurma dalı... Aktı balı... Yarın salı... Deli karı... Çıkar dilini... Salla belini... A... Deli deli tepeli, eski hamam küpeli…
-Amma benim sözüm şaka değildir. Her ne zorlukla karşılaşırsak karşılaşalım yılmayacağız..Ölüm var ayrılık yok ..
Ben de tekrar ettim :
-Ölüm var ayrılık yok.
Öldürdükleri hizmetçilerden birinin kemikleri bulundu. Allah rahmet eylesin, pek semiz, yağlı bir kadındı. Testi kebabı yapmışlar...
Ben – Pişirip de mi yiyorlar?
Ruşen – Aman, her şeyi sorma öyle!..
Benim sana olan aşkım yerden göğe kadar büyüktür. Dünyalara sığmaz bir derecede fazladır. Seni kurtarmak için hiçbir tehlikeyi göze almaktan çekinmedim...