Ben mutluluğu anlamakta görenlerdenim, aldanmakta, avunmakta değil. Kendimizi anlayalım, elimizden ne gelir, ne gelmez, bilelim onu, yeter mutlu olmamıza. Üzüldüğümüz de olurmuş. Olsun. Üzülmenin de mutluluğa yardımı vardır.
Ellili yıllarda bunu dile getiren bir tek Türk yazar görmedim
Erkekçe.. Bu söz bir gerçek yargısı olarak erkeklerde bulunan nitelikleri göstermek için kullanılsa, bir diyeceğim olmaz. Öyle kullanılmıyor ki! Bir övgü... Kadınları aşağılamanın ne yeri var?