LES AVERTİS
AĞÂH OLANLAR
uyarılanlar, haberdar olanlar demektir…
Kimdir Agâh Olanlar? diye soruyorum merakla.
"Tuhaftırlar", diye yanıtlıyor beni yazar. "Diğer çocuklara kıyasla hayata daha yakınmış, hiçbir şeyden şüphe etmiyormuş gibi görünürler fakat gözlerinde o kadar derin bir açıklık vardır ki her şeyi bildiklerine, hemen hemen her akşam, sırlarını kendilerine açmaya vakit bulduklarına inanırız." Gerçekten de benim yirmilerimde sezdiğim bir hakikati bir bebeğin daha beşikteyken bilmesi ya da yetmişinde binbir zahmetle erişilmiş olgunluğa kimisinin henüz yirmilerinde erişmesi, evet mümkündür. Dünya hemen her insanın karşısında o gösterişli kaftanından hiç değilse bir kereliğine soyunur. Görmeye başladığımız an ve sonrasında ne yapacağımızdır mühim olan. Gerçeği sezdiğinizde henüz küçücük bir çocuk olabilirsiniz, yetişip yaşını almış bir ihtiyar da. Idrakin usul usul serpilmesi kadar birdenbire neşet etmesi de vakidir.
Bize ortalama ömür biçenlerin ölümün hakikatin den pek anlamadıklarını düşünürüm. Çünkü ciddi ciddi onu öngörebildikleri yanılsamasına kapılmışlardır. Düşünürsek yaşamın, tabiatı gereği istatistiksel bir şey olmadığını fark ederiz. Çocukluk kabına sığmaz bir neşeyle ve vurdumduymazlıkla yaşanan bir sorumsuzluk çağından ibaret değildir ne yazık ki. Tıpkı yetişkinliğin yalnız ciddiyetle ve belli başlı kaidelerle sürdürülen bir sorumluluk devri olmadığı gibi.
Bizi, hakikati sezenler, bir sırra vakıf olanlar ürkütür. Onların günün birinde aklını yitirecek olmalarından değil, dürüst olalım, günün birinde kendi bilincimizin de uyanacak olmasından korkarız.
