Ansızın oluverdi, birden bire... Çalan telefonun sesiyle, sağ taraftaki kaburgama doğru, öyle bir savruldu ki yüreğim, kırıldı sandım. İşte başladık, harekete geçti artık. Ona doğru attığım her adımda, çarpıp duruyor göğüs kafesimin çeperlerine. Canım yanıyor... Sanki o çarpmaların hızı ile güç kazanıp tırmanacak boğazıma ve ağzıma kadar ulaşacak. Ödüm patlıyor... Her adımda biraz daha itiyor, tırmanıyor yüreğim boğazıma doğru. İşte o tam karşımda duruyor, yüreğim de ağzımda atıyor. Bütün bağlarından kopmuş... Ağzımı açar açmaz, pat diye atacak yüreğim kendini onun ayaklarının dibine, biliyorum... Konuşmasam da o anlıyor beni. Dudaklarımı, dudaklarına yaklaştırdığımda hafifçe aralayıp serbest bırakıyorum yüreğimi.
