Gündüzler ve Geceler

Tanrım, yaşayacak ne çok şey vardı ve ne kadar azını görmüştü hayatta. Bir anlığına bile olsa, her şeye sahip olduğunu düşünen bir kişi için yaşamak ne kadar sıkıcı ve imkansız olmalı...

Reklam

Kolya

Gece savaşlarında belirleyici olan, asker sayısı değil, savaşanların sinirlerinin sağlamlığı ve gücüdür.

Kolya

Bugün bir cerrah öldü, dedi. Ölmeden önce onu naklettim... Her zaman kızgındı, herkese küfrederdi. Ameliyat yaptığı zamanlarda hep küfreder, bize bağınr çağınırdı. Ve biliyorsunuz, yaralılar ne kadar inler, o ise onları daha çok incitiyor, o kadar küfrediyordu. Kendisinin ölümü yaklaştiğnda, onu ben naklettim midesinden yaralanmışt- çok acı çekiyordu ama sessizce uzandı, küfretmedi ve hiçbir şey söylemedi. Onun belki de çok nazik bir insan olduğunu fark ettim. Insanların nasıl yaralandığını göremediği için sövüp sayıyordu, kendisi yaralandığnda sessiz kaldı ve ölene kadar hiçbir şey söylemedi. Gik bile demedi... Sadece onun üzerine eğilip ağladığımda, birden gülümsedi.

Kolya

İnsan ruhu, hiçbir şeyin sonsuzluğunu kabul etmez. İnsanın bilincinde, günü geldiğinde her şeyin sona ereceği inancı egemendir.

Kolya

Petya onun yüreğini okumuştu sanki, yüzbaşının da hayalleri ve bu hayaller asla küçümsenecek şeyler degildi, büyük beklentilerdi bunlar. Saburov gözlerini kapayarak düşünmeye başladı; son bir buçuk yıldır düşler, ne geleceğe ilişkin tasarılar, ne geç kalmış pişmanlıklar gömülmüştür bu topraklara kim bilir?.. Ne kadar çok düş kuran, isteyen, düşünen, pişman olan insan gömülmüştür?. Şimdi ona, bütün bu hayaller, yapılacaklar mümkün, ancak yerine getirilmemiş gibi görünüyordu. Hepsi de şimdi ölmüş olanlarca tasarlanmış ama gerçekleştirilememişti, şimdi bu yapılacak işlerin tüm ağırlğı yaşayanların sırtina biniyor ve omuzlarına düşüyordu. Nasıl olacaktı tüm bunlar? Savaştan sonra hayatın nasıl olacağını düşündü Saburov, ama savaştan önce, ileride ona ne olacağını hayal edemediği gibi, bunu da gözünün önüne getiremedi.