Gündüzler ve Geceler
Konstantin SimonovMost Liked Gündüzler ve Geceler Posts
You can find Most Liked Gündüzler ve Geceler books, most liked Gündüzler ve Geceler quotes and quotes, most liked Gündüzler ve Geceler authors, most liked Gündüzler ve Geceler reviews and reviews on 1000Kitap.
Bizim de günümüz gelecek. Bizim sokakta da bayram olacak.
Sayfa 417Kitabı okudu
Harekete geçmeden önce, Saburov bir kez daha Gordienko ve Parfyonov’u yanına çağırdı. Cebinden dört çok değerli sigara içeren tabaka çıkarıp birini operasyon bitikten sonra yakmak üzere geriye bırakarak, ellerine sessizce birer sigara bıraktı ve üçüncüsünü dişlerinin arasına sıkıştırdı. Çömelmediler, üzerlerini yağmurlukla örttüler ve sırayla birer sigara yaktılar. Sonra ateşini avuçlarının içinde sakladıkları sigaraların dumanını içlerine çekerek, üçü de ayağa kalktı. Onlara ne söyleyebilirdi? İleri atılmalarını mı ?
Sayfa 45Kitabı okudu
Tanrım, yaşayacak ne çok şey vardı ve ne kadar azını görmüştü hayatta. Bir anlığına bile olsa, her şeye sahip olduğunu düşünen bir kişi için yaşamak ne kadar sıkıcı ve imkansız olmalı...
Gece savaşlarında belirleyici
olan, asker sayısı değil, savaşanların sinirlerinin sağlamlığı ve gücüdür.
Petya onun yüreğini okumuştu sanki, yüzbaşının da hayalleri ve bu hayaller asla küçümsenecek şeyler degildi, büyük beklentilerdi bunlar. Saburov gözlerini kapayarak düşünmeye başladı; son bir buçuk yıldır düşler, ne geleceğe ilişkin tasarılar, ne geç kalmış pişmanlıklar gömülmüştür bu topraklara kim bilir?.. Ne kadar çok düş kuran, isteyen, düşünen, pişman olan insan gömülmüştür?. Şimdi ona, bütün bu hayaller, yapılacaklar mümkün, ancak yerine getirilmemiş gibi görünüyordu. Hepsi de şimdi ölmüş olanlarca tasarlanmış ama gerçekleştirilememişti, şimdi bu yapılacak işlerin tüm ağırlğı yaşayanların sırtina biniyor ve omuzlarına düşüyordu. Nasıl olacaktı tüm bunlar? Savaştan sonra hayatın nasıl olacağını düşündü Saburov, ama savaştan önce, ileride ona ne olacağını hayal edemediği gibi, bunu da gözünün önüne getiremedi.
Bugün bir cerrah öldü, dedi. Ölmeden önce onu naklettim... Her zaman kızgındı, herkese küfrederdi. Ameliyat yaptığı zamanlarda hep küfreder, bize bağınr çağınırdı. Ve biliyorsunuz, yaralılar ne kadar inler, o ise onları daha çok incitiyor, o kadar küfrediyordu. Kendisinin ölümü yaklaştiğnda, onu ben naklettim midesinden yaralanmışt- çok acı çekiyordu ama sessizce uzandı, küfretmedi ve hiçbir şey söylemedi. Onun belki de çok nazik bir insan olduğunu fark ettim. Insanların nasıl yaralandığını göremediği için sövüp sayıyordu, kendisi yaralandığnda sessiz kaldı ve ölene kadar hiçbir şey söylemedi. Gik bile demedi... Sadece onun üzerine eğilip ağladığımda, birden gülümsedi.