Güneşi Uyandıralım
José Mauro de VasconcelosGüneşi Uyandıralım Reviews
You can find Güneşi Uyandıralım reviews, Güneşi Uyandıralım book reviews, Güneşi Uyandıralım ratings on 1000Kitap.Score
8.2Out of 10
280 syf.
·
Not rated
Güneşi Uyandıralım- İnceleme
"Şeker Portakalı"nın devam kitabının ikincisi Güneşi Uyandıralım. Okudum ve ilk kitabın yerinin bende her zaman daha ayrı olduğunu söylemiştim öyle de oldu, güzel mi evet güzel ama Şeker Portakalı kadar etkilemedi beni desem yeridir. Zeze yine bildiğimiz gibi; hayal gücü yine muhteşem, hayalleri, sevilme ve sevme isteği daim. Burada artık hüzünleriyle beraber biraz daha büyümüş, ailesinin maddi sıkıntıları sebebiyle zengin bir aileye evlatlık olarak verilmiş, yeni ailesiyle arasında bir bağ oluşturamıyor, hayata küskünlüğünün devam ettiği sırada eskileri ona hatırlatacak biriyle tanışıyor, şeker portakalı yerine bir kurbağası var, adı Adam. Zeze'nin engin hayal gücüyle yüreğini yiyen ve yüreğinin yerine yerleşen Adam, sürekli Zeze'ye fikirleriyle, düşünceleriyle yol gösterip arkadaşlık yapıyor, tabi devamında film karakteri olan Maurice Chevalier'i de Babası yapıyor Zihninde kendi kurduğu dünyada yine mutlu, zeki bir öğrencidir aynı zamanda da Dolores'e aşık bir ergen. Tabi bana göre çok değerli öğretmeni Fayolle'yi unutmamak lazım... Zaten yazar Şeker Portakalı'nı da sık sık hatırlatmış bu kitabında, parçalar birleşiyor eksik kalmıyor yani. Güzeldi tavsiye ederim :)
Zeze Gibi Büyüdük
Güneşi Uyandıralım'a başlamadan önce okunması gereken bir kitap var: Şekerportakalı. Şekerportakal'ını 4. sınıfta hocamız içinden sorular sorup sınav yapacak diye almıştık. Ancak ben normalde kitap okumayı sevsem bile bir şey dayatıldığında yapmayan bir çocuktum. O yüzden kitabı sınav zamanı okumadım sınavdan da gayet düşük aldım. Sonra o yaz kitabı bitirdim ve en sevdiğim kitap haline geldi. Benim için çok değerliydi. Şimdi kimin dediğini hatırlayamadığım bir söz geliyor aklıma, benden bir parça taşıyan kitap güzeldir. Belki de Zeze ile ortak noktalarımız hislerimiz vardı bir yandan. 1968'de yazılan bir roman, 2010'da başka bir çocuğun duygularına tercüman oluyor. Ne garip değil mi? Kitapların en sevdiğim yanlarından biri de bu zaten. Hangi zamanda olursak olalım, insanız ve belli duyguları paylaşıyoruz. Üzüntü, sevgi, umut ve bir daha birçok ortak noktamız var. Yoksa 40 sene önce yazılmış bir kitapla empati kuramazdık.
Ve evet tam da bu yüzden 10 yaşımda Şekerportakalı kitabıyla aramda farklı bir bağ kurulmuştu. Ama taa bugüne kadar Şekerportakalı'nın devamı nezdinde olan Güneşi Uyandıralım kitabını okumamıştım. Ne demek gerekir bilmiyorum ama ben genelde iyice araştırıp kitap alan biri olmadım. Belli bir bütçe ayarlayıp sahaflarda gezen birisiyim daha çok. Kitabı rafta görür ona gözümü koyarım ve mutlaka alırım. Ve Güneşi Uyandıralım da bu suretle elime geçti. Harika bir kitap 6 yaşındaki Zeze'nin büyüdüğüne ve içindeki güneşi uyandırmaya çalışmasına tanık oluyoruz. Kitabı okurken büyümüş olduğumu fark ettim kendimin de.
Merhabalar, uzun zamandan sonra çok çok severek okuduğum bir kitap incelemesini yazıyorum.
Güneşi uyandıralım Şeker Portakalı'nın devamı ancak ona kıyasla az bilinen bir kitap.
Bir önceki romanda çocuk olan Zeze'nin burada yavaş yavaş büyüdüğüne tanık oluyorsunuz. Düşündüklerini, hissettiklerini, kafasında kurduğu planları, maceralarını okudukça hayal gücüne hayran kalıyorsunuz.
Ama ne yazık ki Zeze aradığı sevgi ve şefkati burada da bulamıyor. Sevgiyi kendi hayal dünyasında kendi yarattığı karakterlerde bulmaya çalışıyor. Gittikçe çocuk saflığını kaybediyor belki ama bir yandan hayatı öğreniyor.
Hüzün ve umudun bir arada olduğu kitabın anlatımı o kadar samimi ve içtenki sanki ailemden birisi gibi. Ah Zeze, nasıl da yer edindin yüreğimde. İçimden Zeze’ye sarılmak geldi kitaptaki çoğu yerde. Çocukların neler düşündüğünü neler hissettiği unutuyoruz çoğu zaman. Onları en güzel duygudan, sevgiden mahrum bırakıyoruz.
Bundandır bazen gözlerim dola dola bazende güle güle okudum. Her kitapta rastlayamadığım nadir bir duygu bu.
Eğer Şeker Portakalını okuduysanız, herkesin kendinden bir şeyler bulacağını düşündüğüm bu romanı da mutlaka okuyun, devamı eksik kalmasın ki sizde Güneşi Uyandırın. :)
Vasconcelos hayal gücü çok güçlü olan, onu neredeyse şiirsel ve duygusal bir dille anlatan yazarlardan birisidir.
Kitap Şeker Portakalı kadar etkileyici değil. Sebeplerinden birisi Zeze'nin artık Şeker portakalındaki kadar küçük olması, haliyle o kadar küçük yaştaki çocuğun yaşadıkları biz okurları daha çok etkiliyor olması. Bir diğer sebebi de olayların ilk kitaptaki kadar sarsıcı olmaması. Güneşi Uyandıralım'da Zeze artık biraz büyümüş ve bazı yaramazlıklar da yapmaya başlamış :)
“José Mauro De Vasconcelos” “Güneşi Uyandıralım” kitabı ile tekrar karşımıza “Zeze” karakterini çıkarıyor. Zeze yine bildiğimiz Zeze… Devasa bir hayal gücü... (Hayal gücü o kadar yüksek ki bazen hayal ettikleri şeyleri okurken karıştırabiliyorsunuz.) Yine hüzünlü bir Zeze… Yine yaşamdan bıkmış bir Zeze… Ve yine umut dolu bir Zeze… “Şeker