yaşamın iyi, mutlu, huzurlu şeylerini yeniden bulmalıydı. yanlışlar yapmıştı ama unutabilirdi onları. bir budala gibi davranmıştı, bu da bağışlanabilirdi. boşa harcanmış zaman geride bırakılmalıydı. başka ne yapılabilirdi? her şey çok karmaşıktı ama yeniden basitleştirilebilirdi. evet, yeniden başlamak mümkündü.
“tanrım,” diye yakardı wilhelm. “üzüntülerimden, düşüncelerimden kurtar beni. daha yararlı bir insan olabileyim. boşa harcadığım bunca zaman için pişmanlık duyuyorum. bu çıkmazdan kurtulup yeni bir yaşama başlamama yardım et. acı bana.”
her yer çok çalışan, yoksul, mutsuz, başı dertte, kederli, yorgun, didinip duran insanlarla dolu. bunlar biraz soluk almak isterler, tamam mı? bir kaçış, bir yardım, talih ya da sevgi.
en kaçıkları iş adamlarıydı. ülkeyi sert tavırları, kimsenin inanmayacağı utanmasız yalanları ve saçma sözleriyle yöneten acımasız, gösterişçi, gürültücü iş adamları. herkesten daha deliydi onlar.
“Tanrım diye yakardı Willhelm. Üzüntülerimden düşüncelerimden kurtar beni. Daha yararlı bir insan olabileyim. Boşa harcadığım bunca zaman için pişmanlık duyuyorum. Bu çıkmazdan kurtulup yeni bir yaşama başlamama yardım et. Acı bana.”