Günümüzde Psikoterapi
Saffet Murat TuraGünümüzde Psikoterapi Gönderileri
Günümüzde Psikoterapi kitaplarını, Günümüzde Psikoterapi sözleri ve alıntılarını, Günümüzde Psikoterapi yazarlarını, Günümüzde Psikoterapi yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
"Kernberg'e göre (1984: 12) kimlik dağınıklığında içselleştirilmiş iyi ve kötü nesne ilişkileri bütünselleşmemiş, yansızlaştırılmamıştır.
Bir başka deyişle geçmişte, özellikle de ilk çocukluk yıllarında şiddetli olumlu ve olumsuz duygu tonlarında yaşanan ilişkilerden kazanılan kendilik ve öteki (nesne) kavramları birbirinden ayrı tutulmuştur.Kimlik dağınıklığı olan kişi kendini ve dünyayı, bu ikisi arasındaki ilişkiyi daima böyle yansızlaştırılmamış, bütünleşmemiş kavramlarla algıladığı için duygusal, düşünsel ve davranışsal bakımdan tutarlı bir kişilik sergileyemez; şiddetli duygusal dalgalanmalar, uç noktalara varan yargılar, dramatik davranışlar sergiler. Kernberg'e göre kimlik dağınıklığı ilişkilerin sabitliğini, sıcak ve eşduyumsal bir ton kazanmasını engeller."
Gunderson'a göre (1984: 8) sabit ve tutarlı bir kendilik duygusunu yerleştirememek sınır vakalar için tipik olmakla birlikte, tanımlanması oldukça güç bir ölçüt oluşturur. Gunderson sabit ve tutarlı bir kendilik duygusunun gelişmediğinin kanıtı olarak iki temel olgudan söz eder. Bunlardan biri yalnızlığa tahammülsüzlüktür. Gunderson'a göre bu durum nesne sürekliliğindeki bir patolojiye dayanır. Öte yandan sınır kişilikler zorlayıcı bir tarzda sosyal olma ihtiyacındadırlar, çünkü kendilik tutarlılıkları ve değerleri başkalarının varlığına bağlıdır. Bir başka deyişle ancak tutarlı değerleri olan yapılaşmış bir grubun için de, bu grubun bir parçası olarak tutarlı bir kişilik sergileyebilirler.
Kendi eksik kendilik duygularını içinde bulundukları sabit gruba göre düzenleyebilirler, bu eksikliklerini grupta giderebilirler. Gunderson'a göre sabit ve tutarlı bir kendilik duygusunun gelişmediğinin ikinci kanıtı ise terk depresyonu ve terk konularına aşırı duyarlılıktır ki bu da sonuç olarak ilk olguya bağlanabilir gibi gözükmektedir.
"Klein gene yaşamın ilk yılına, ancak daha geç bir döneme depresif konumu yerleştirir. Bu, nesnenin bütünleştiği dönemdir. Çocuk bu aşamada nesnenin bölünmüş parçalarını bütünleştirir ve yalnızca bir nesne (anne) olduğunu algılar. Saldırgan, paranoid duygular beslenen anne, sevilen anneyle bir ve aynıdır. Böylece nesne aşırı iyi ve aşırı kötü yönlerinden arınıp daha gerçekçi bir tanıma kavuşurken saldırganlığın sevilen nesneyi tahrip edebileceğinden duyulan depresif kaygı duruma egemen olur. Bu yıkım çocuğun kendi saldırganlığından kaynaklanacağı için suçluluk duyguları ortaya çıkar. Tasa duygusu da sevginin belirtisidir, keza onarma çabaları da sevginin bir sonucudur. Onarma çabalarının yeterliliğinden duyulan şüphe her türlü yüceltmenin ve ben gelişiminin temelinde yer alır (Klein, 1948: 25-47)."
"Babasına karşı nefreti ve kıskançlığı, bütünsel olarak algıladığı bir sevgi nesnesi olan babasıyla çeliştiği, bir çift-değerlilik yarattığı için, çocuk babasıyla iyi ilişkilerini korumak uğruna oidipal uğraşılarından vazgeçer (Klein1945). Bir başka deyişle, Klein'ın sunduğu çerçevede suçluluk duyguları ve vicdan cezalandırılma korkularından değil, saldırganlığın yöneldiği nesnenin sevgi nesnesi olmasından türer. Bu açıdan bakıldığında çift -değerlilik, insanın ulaştığı en yüksek düzeydir."
"...çocuk daha başlangıçtan itibaren açlık gibi içgüdüsel ihtiyaçlar tarafından içsel olarak saldırıya uğradığı için bu tahribat karşısında savunmaya ihtiyaç duyar. Annenin fantastik bir şekilde kendini iyi nesne olarak sunması sayesinde bu içsel yıkımlara karşı durabilir, bazı fantezileri de bu amaçla kullanır. Yani fantezi faaliyeti içgüdünün doğrudan gösterisi olabileceği gibi, içgüdüsel faaliyetlerin yarattığı kaygıya karşı bir savunma olarak da kullanılabilir, böylece içgüdüsel faaliyet daha elverişli koşullara çevrilebilir. Kısaca özetlemek gerekirse, Klein'a göre bilinçdışı fantezi faaliyeti dış dünyada yer alan olaylara sızar ve bunlara anlamını verir (Klein1952a48-56). Bir başka deyişle dış dünyada kurulan ilişkiler daima iç dünyada yer alan bilinçdışı fantastik ilişkiler çerçevesinde değerlendirilir, duygusal olarak yorumlanır."
"...insanda idden kaynaklanan içgüdüsel güdülenmelerin yanı sıra benin uyuma yönelmiş güdülenmeleri de vardır. Ben gerçekliğe uyum göstermeye yönelmiş pek çok işlev içerir. Bu işlevler uyum içinde çalışabileceği gibi birbiriyle çatışabilir de. Normalliğin temelinde ruhsal işlevlerin uyumlu çalışması yer alır. Dürtüler, ruhsal yapılar ve benin işlevleri arasında, ayrıca organizmayla çevre arasında uyum olduğu ölçüde dengeli bir insan söz konusudur (Hartmann, 1939)."
"...aktarım iç dünyamızda her koşulda yürürlükte olan algısal-bilişsel-duygusal örgütleyici şemalara bağlıdır. Gerçekliği daima, iç dünyaya ait bu örgütleyici şemalara göre algılar ve değerlendiririz; bu değerlendirmelerimizle de özneler arası alanda gerçekliğin oluşumuna katkıda bulunuruz. Deneyimi örgütleyen bu duygu yüklü bilişsel örgütlenmeler daima bilinçdışı bir şekilde çalışır. Bu modele göre çalışan analist, analiz edilenin aktarım tepkilerindeki kendi payını da hesaba katarak aktaranı değerlendirir (Fosshage, 1994 )."
Hegel'in "Sadece karanlıkta değil aşırı aydınlıkta da göremez insan." sözü burada da geçerlidir. Freud'un çocuklukla ilgili yerleşik görüşleri yıkan parlak buluşu, herkesin bildiği şu basit gerçeği uzunca bir süre görmemizi engellemişti: Çocuk için anne ve babası yalnızca aşkın, nefretin ve cezanın nesneleri değil, doğrudan doğruya anne ve babasıdır da.
Sayfa 245Kitabı okudu