Hayat bağlanmalardan ibarettir..Hepimiz illaki bir şeye bağlanırız. Kimimiz kitaplara, kimimiz en yakın arkadaşına,kimimiz hayatının aşkına,kimimiz köpegine, kimimiz peluş ayıcığına...Biz,bizi güvende hissettiren şeylere bağlanırız.Guvenle bağlanma anne karnında başlar.Ve biz önce anne baba sonra arkadaşlar sonra akrabalar sonra diye diye
Benim bir ütopyam var. Ütopyamda: Toplumda her önüne gelen evlenemiyor. Evlenmek için resmi başvuruda bulunanlar evlilik ile ilgili seminerlere katılmak zorundalar. Seminerlerde psikolojik, pedagojik konular işleniyor. Seminer boyunca çiftler belirlenen kitapları okumak*, filmleri izlemek zorunda. Seminer sonunda da yapılan sınavda barajın altında
Hayat bağlanmalardan ibarettir. Önce anneye… Sonra babaya… Aileye… Ardından “yaşama” ve “yaşamaya” bağlanma… Yaşama sevincini kaybetmiş kişiler bağlanamayanlardır. Birçok psikolojik sorunun kökeninde bağlanamamak ya da bağlanmanın şiddetini ayarlayamamak vardır. Ve bu duygusal kazanım ancak çocukluk yıllarında edinilir. Bebeğin, kendisini tümüyle bebeğine bırakmış annesinin kucağında huzur bulmasıyla başlayan, yetişkinlik yıllarında romantik bağlanmalara kadar devam eden hayatın ana çizgisidir.
Sevgili dost,
Uzun bir aradan sonra inceleme yazıyorum.. Sanırım birkaç ay oldu okuduğum kitaplara inceleme alışkanlığını bırakalı ama sanırım inceleme yazmak kitabın kalıcılığını arttırıyor ve daha değerli hale geliyor.O nedenle yeniden başlamak lazım incelemelere…
Neyse…
“Birçok sorunun kökeninde ya bağlanamamak ya da bağlanmanın şiddetini
Bu kitap beni bin yerimden bıçaklandığımı hatırlattı. Bağlanmak ve devam etmek gerçekten benim için zor şeyler. Güven... 1.5 yıldır terapiye gidiyorum ve çocukluğuma böylesine derin inmiş olmam bu kitap sayesinde. O kadar güzel ve ince yerlerden çocukluğumda ki davranışları gördüm ki... Çocukluğuma çok üzülüyorum. Sadece eleştirildi anlaşılmadı. Kimse pedagojik bir kitap alayım benim çocuğum neden böyle demedi abi. Ben 25 yaşındaki halimle kalkıp gelip bu kitabı okuyup bu yaralarımı gördüm. YETER EBEVEYNLER LÜTFEN SAĞLIKSIZ NESİLLER YETİŞTİRMEYİ BIRAKIN. Annelere gerçekten 2 yıl boyunca hamilelik ödeneği verip çocuklarına sadece annelik yapabilmeleri için olanak ve güven alanı yaratılmalı HEMDE DEVLET DESTEĞİYLE. Özel pedagog şansı ve psikolojik olanak tanınmalı. Ülkemizin toptan frekansı ve farkındalığının artacağını düşünüyorum. Kitap muhteşemdi. Çocukluğuma dokunduğum frekansımın değiştiği içimdeki çocuğumun kitabı okurken EVET BİRİ BENİM NEDEN BÖYLE DAVRANDIĞIMI FARK ETTİİİİİ. EVET BUNDANNNN. diye çığlıklar atıp neşeyle bağırdığı bir kitap oldu. Teşekkür ederim.
