"Sana sahip olduğum zamanlar yalnız ölümü değil; yaşadığımı bile unutur, bambaşka bir âlemin rüyaları içinde bambaşka bir insan olurum...
Sen de benim gibi misin Güzçiçeğim?..."
Ölüm bir kurtuluşsa seninle beraber kurtulmak isterim...
Mezar taşlarına konan nasipsiz sonbahar kuşları mehtaplı gecelerde kanatlarına ölülerin ebedî sevgilerini yüklerler ve çok uzak iklimlere doğru uçarlar.
Hani ben ağlamam diyordun?.. Ne bu?. Ne bu gözlerinde parıldayan?. Sevgi mi, ıstırap mı, özleyiş mi, nedamet mi?.. Hani ben üzülmem diyordun? Ya kirpiklerindeki damlalar?.. Ya bakışlarındaki duman?..