Çar, etrafındaki dalkavuklar yüzünden söz ve davranışlarındaki çelişmelerin farkına varamıyor, gerçeğe, mantığa, dahası doğrudan doğruya akıllı insan davranışlarına aykırı davrandığını anlamıyordu. Tam tersine, emirleri ne kadar anlamsız, haksız ve söylenenler birbiriyle çelişkili olsa bile, onun ağzından çıktığı anda doğruluk ve itibar kazanıyordu; çünkü onları o yapıyordu.