Günümüzde sünnetin bize intikâli ve hukukî bağlayıcılığı konusunda birtakım şüpheler ortaya atılmaktadır. Bu şüphelerin kaynağı ise, başta Ignaz Goldziher ve Joseph Schacht olmak üzere bir kısım batılı oryantalistler ve onların izinden yürüyen müslüman araştırmacıların eserleridir. Nitekim Goldziher, “Hadislerin büyük çoğunluğu sahih değildir. Bunlara İslâm’ın ilk döneminden kalan vesikalar olduğu da söylenemez. Bunlar ancak olgunlaşma dönemindeki müslümanların çalışmalarının eserlerinden bir eser olabilir,” tezini işlerken; Schacht; “Fıkhî hadislerin hiçbirini sahih kabul etmek mümkün değildir. Bunlar II. asrın ilk yarısından itibaren insanlar arasında dilden dile dolaşmak suretiyle uydurulmuştur,” şeklinde sünnet ve hadislere karşı acımasız saldırılarda bulunmaktadır.
İşte elinizdeki bu eser, sünnet ve hadislerin dinî değerini sarsmaya çalışan yerli ve yabancı bu gibi yazarlara karşı bir nevi cevap niteliğinde olup iddia edildiği gibi hadislerin Peygamber’in vefatından çok sonraları yazılmayıp, aksine bu faaliyetin henüz Peygamber hayatta iken başladığını; sahabe asrı boyunca büyük bir çoğunluğunun yazıldığını ve bu amaçla yapılan ilmî faaliyetleri ortaya koymak amacıyla kaleme alınmış kıymetli bir incelemedir.
