Keşke Tanrı intiharlara karşı bir yasak koymamış olsaydı. Tanrım! Yaşam ne kadar yorucu, tatsız ve anlamsız benim için. Kimsenin umursamadığı ve giderek yabani otların sardığı bir bahçeye benziyor. İşin buraya vardığına inanamıyorum.
Ne siyah kıyafetlerim, ne derin iç çekişlerim, ne ağlamalarım, ne yere bakan gözlerim hissettiklerimi tamamen gösteremez. Elbette bu tavırlar üzüntümün yansıması lakin içimde senin yüzeyde görebildiğinden çok daha fazla acı var.
“Ne sade kuzguni pelerinim, ne yaslıların giymesi adet olmuş karalar, ne tıkanan göğüsten kopan hıçkırıklar, hayır, ne gözden durmadan akan yaşlar ne yüzdeki bezgin ifade ne de ıstırabın bütün şekilleri, hal ve görünüşleri beni gerçekten anlatabilir.”